Rozdział 20 "Nie śliń się tak, bo oplujesz ekran."

Po jakimś czasie do salonu przyszedł Paul. 

- No dobrze, to zacznijmy od spraw organizacyjnych. - powiedział rozsiadając się na kanapie. 

- Ale czemu tak wcześnie rano?! - mruknął Liam kładąc głowę na moim ramieniu, kiedy Harry to zobaczył jebnął groźną minę i zrobił to co Payne. Paul pieprzył coś o jakimś koncercie dziś wieczorem, ale nikt go nie słuchał.. 

- Taylor.. - zaczął. 

- Hmm? - podniosłam głowę udając że słucham. 

- Wiem że może ci być trudno bo będziesz się teraz musiała opiekować rodzeństwem i do tego jeszcze Harrym, więc.. jeśli chcesz to weź rodzeństwo i wracaj do Londynu, ale jest jeden problem... nie mogę cię zapewnić że będzie jeszcze miejsce żeby cię później z powrotem przyjąć.. - mówił Paul. Już chciałam powiedzieć że się zgadzam, ale nagle Cassie wypaliła:

- Nie! Nie zgadzam się! Nie rzucisz dla nas pracy! Nie ma mowy!

- Cass, ale tak będzie lepiej, ty będziesz mogła chodzić do szkoły, ja będę zajmować się Kevinem. To najlepsze wyjście. A co do pracy to mogę nawet w kawiarni pracować.. 

- Nie, Taylor. Błagam cię. Wymyślimy coś, na pewno. Proszę cię.

- Cassie... musisz chodzić do szkoły...

- Będę się uczyć przez internet... 

- Nie ma mowy! Taylor nigdzie nie wyjeżdża! Koniec tematu. - odezwał się wkurzony Styles. 

- Ale może tak będzie lepiej.. - zaczęłam. 

- Chyba coś powiedziałem. A ja nie lubię się powtarzać. 

Paul powiedział nam jeszcze plan na jutro i poszedł. Może miał rację... na pewno miał rację. To już nie o Cassie chodzi.. ale przecież nie będę ciągnąć dwumiesięcznego dziecka po x krajach przez 5 miesięcy. Musiałoby mnie już do końca pojebać... 

A co do Cassie... to troche dziwne że nie chce jechać, jak jeszcze wczoraj wgl nie chciała tu przyjeżdżać.. na pewno poznała jakiegoś chłopaka. Muszę to sprawdzić... 

- Kocham cię. - powiedział Styles obejmując mnie ramieniem i tym samym przerywając moje rozmyślenia. 

- Mhmm.. skąd ten nagły przypływ miłości? - spytałam patrząc na niego. 

- A co to już nie można swojej dziewczynie "kocham cię" powiedzieć? 

- A czy ja ci zabraniam? 

- Zamknijcie się tam my tu śpimy. - powiedziała Rosalie.

- To śpijcie. - odpowiedział Harry. 

- Przy waszym głupim gadaniu nie da się spać. Palanty dwa. - nadawała Carter. 

T : Spadaj buraku. 

R : Sama jesteś burak. 

T : A ty jeszcze większy. 

R : Idiotka. 

T : Diwa. 

R : Nienawidzę cię. 

T : Ha. A czy ja kazałam ci mnie kochać?

- Nie kłóćcie się. - wtrącił Nialler. 

R : Mam cię dość! Jesteś tak plastikowa że się rzygać chce!

T : Popatrz na siebie szmato. JA przynajmniej nie ubieram się w lumpeksach. 

R : Ty dziwko! 

T : Idź daj dupy Zaynowi! 

R : A ty Harremu! 

T : Jeb się pasztecie! 

R : A ty nawet dwa razy ziemniaku! 

T : Moja babcia jest ładniejsza od ciebie! 

R : Mój dziadek jest bardziej kobiecy od ciebie! 

- Dziewczyny.. - wtrącił Niall. 

- Nie wtrącaj dupy! - powiedziałyśmy razem. 

- Nienawidzę cię. - powiedziałam. 

- Ja ciebie bardziej. - odpowiedziała Rosalie. 

Spojrzałyśmy na siebie i przytuliłyśmy się. 

- Kocham cię miśku. - powiedziała Rosalie. 

- Ja ciebie też kochanie. - odpowiedziałam. 

-Kilka godzin później-

Chłopcy byli na próbie, a my z Rosalie miałyśmy tam być dopiero za 2 godziny. 

Carter popierdalała z Cassie w karty, a ja nie miałam co robić, więc wzięłam jakiś dres Stylesa, bo ja czegoś takiego nie posiadam, ubrałam luźną bokserkę, wrzuciłam do torebki ręcznik, wodę i telefon i ruszyłam na poszukiwanie sali do tańca. Nie szukałam długo. Weszłam na salę, była pusta. 

Włączyłam muzykę i stałam bez ruchu patrząc w lustro, zdjęłam bluzę i zaczęłam tańczyć najprostszy układ jaki wymyśliłyśmy z Rosalie.

W ogóle mi nie szło, nic nie zatańczyłam dobrze. Ani jednego kroku. 

Usiadłam na podłodze i schowałam twarz w dłoniach. Dlaczego rzuciłam taniec?! Czemu byłam tak głupia?!

- Co się stało? - usłyszałam znajomy głos za plecami. 

- Co? Nie nic... - powiedziałam wycierając oczy. 

- Mnie nie okłamiesz. - powiedział Harry siadając za mną. 

- Co tu robisz? - spytałam patrząc w nasze odbicie w lustrze. - Skąd wiedziałeś że tu jestem? 

- Nie wiedziałem. - odpowiedział obejmując mnie w pasie i kładąc głowę na moje ramię. - Wróciłem po moją szczęśliwą bransoletkę, usłyszałem muzykę i wszedłem. 

Spojrzałam na jego nadgarstek, miał na nim przewiązaną przeplataną bransoletkę, którą dałam mu daawno temu. 

- Nadal ją masz? - spytałam zszokowana. 

- No pewnie że tak, przynosi mi szczęście. Uwielbiam ją.. - mówił. - Miałem ją na castingu do x-factor'a, na wszystkich występach, koncertach, wywiadach, galach, we wszystkich teledyskach, na wszystkich ważnych egzaminach. Noszę ją zawsze i wszędzie. - mówił Harry, a ja miałam łzy w oczach. Dłuższą chwiulę siedzieliśmy w ciszy. 

- Wróć do tańca. - powiedział niespodziewanie Harry. 

- Nie umiem zatańczyć nawet najprostszego kroku.... - mówiłam smutno. 

- Bo długo nie tańczyłaś. A jak zaczniesz ćwiczyć to będziesz wielką gwiazdą. Dasz radę. Wierzę w ciebie. - ciągnął Harry, spojrzałam na niego zaciekawiona. - Na prawdę kochanie. 

Uśmiechnęłam się i poczochrałam mu włosy. 

-Rosalie-

Przez Zayna przegrywałam! Rozpraszał mnie idiota! Cały czas pisał do mnie niecenzuralne sms'y!

Już prawie miałam tą małą kanciarę kiedy mój telefon zawibrował. Mimowolnie spojrzałam na wyświetlacz : "Od Zayn: Chcę cię mieć przy sobie, chcę cię przytulać, dotykać. Chcę cię czuć jak tej nocy."

- Ha! Wygrałam! - krzyknęła uradowana Cassie. 

- Kanciara! - powiedziałam wkurzona. 

- Gdybyś nie czytała sms'ów w czasie gry to byś wygrała. - młoda Adams pokazała mi język. 

- Nie gram z tobą więcej! - powiedziałam zbulwersowana i włączyłąm tv. 

Nic kurwa w tym pudle nie leciało, no ja pierdole, nic tylko kurwa z okna wyskoczyć.

Trafiłam na jakiś kanał, na którym leciał wywiad z Bieberkiem. Mr, mr, mr. "Jaaaka dupaa, jak go spotkam kiedyś to Jezus, Jezus, co się będzie działo. Heuheuheu. Dzicz. 

- Nie śliń się tak, bo oplujesz ekran. - zaśmiała się Cassie. 

- Jaka pyskata się znalazła.. - pokręciłam głową, zaśmiałam się i podbiegłam do Cassie, bo miała Kevina na rękach. Mr, mr, mr. Ten to dopiero mała dupa jest.