Rozdział 15 "Prawda."

~***~
Prawdziwe życie to nie bajka, to horror, którego wszyscy próbują uniknąć poprzez zatracanie się w marzeniach, 
wiem to, bo miałam to samo, do czasu kiedy moje życie nie zaczęło się zamieniać w piekło.
Zaczęło się śmiercią dziewczyny mojego brata, a mojej najlepszej przyjaciółki, przez samobójstwo mojego brata, aż do śmierci rodziców. Teraz zostałam całkiem sama, nie mam już nikogo, no poza moim dwumiesięcznym braciszkiem, którym ja się zajmuję, pracuję dorywczo w sklepie, uczę się i wychowuję Kevin'a. Wiecie jakie to straszne...?
Mój brat znalazł sobie dziewczynę, miała na imię Melissa, byli ze sobą przez dwa lata, mieli mieć córeczkę, tydzień przed ich ślubem wykryto u Mel raka serca, zmarła dzień po ślubie, mój brat nie potrafił się z tym pogodzić, kochał ją i nie potrafił bez niej żyć, popełnił samobójstwo. To był dla mnie potworny cios, jeszcze więcej cierpienia niż po śmierci Mel. Rodzice byli załamani, dwa lata później mama zaszła w ciąże, urodziła zdrowego Kevina, ale ona tego nie przeżyła, tata zginął w wypadku samochodowym gdy dowiedział się o śmierci mamy.
Mam jeszcze siostrę, jest pełnoletnia, ma 19 lat, to dlatego Kevin został z nami. Moja siostra wyjechała, nie potrafiła się z tym wszystkim pogodzić, cały czas powtarzała że to koniec, chciała się zabić, skończyć to wszystko. Nie potrafiła nawet zajmować się Kevinem, była na skraju depresji. Może ten wyjazd, może dzięki temu wyleczyła się... ale... ale zostawiła mnie tu samą, szesnastolatkę z małym dzieckiem. Normalnie nigdy bym jej tego nie wybaczyła, ale że jestem sama, nie mam nikogo... kocham ją i muszę ją znaleźć.
Włączyłam telewizor na wiadomości i mocno ściszyłam, maluch spał więc mogłam chwilę odpocząć. Rozłożyłam się wygodnie na kanapie i kiedy zobaczyłam dziewczynę w telewizji normalnie wylałam na siebie herbate.
To ona.
Taylor.